ADD / ADHD
ADHD oznacza Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Jest to stan chorobowy. Osoba z ADHD wykazuje różnice w budowie i funkcjonowaniu mózgu, które wpływają na zdolność skupienia uwagi, aktywność i samokontrolę impulsywności. ADHD może wpływać na funkcjonowanie dziecka w szkole, w domu i w relacjach interpersonalnych w grupie rówieśniczej.
Objawy ADHD
Wszystkie dzieci mogą mieć czasami trudności z koncentracją uwagi, słuchaniem innych i postępowaniem zgodnie ze wskazówkami, spokojnym siedzeniem lub czekaniem na swoją kolej, ale dla dzieci z ADHD zmagania te są trudniejsze i zdarzają się częściej.
Dzieci z ADHD wykazują objawy w dowolnym lub wszystkich obszarach:
Uwaga. Dzieci, które są nieuważne łatwo się rozpraszają, mają problem ze skupieniem uwagi i skoncentrowaniem się na zadaniu, ze słuchaniem i postępowaniem zgodnie ze wskazówkami, często przeoczają ważne szczegóły i nie dokańczają tego, co zaczynają, często fantazjują, „bujają w obłokach” lub marudzą, są roztargnione, zapominalskie i często gubią swoje rzeczy.
Nadpobudliwość. Dzieci nadpobudliwe są ruchliwe, niespokojne, łatwo się nudzą, mają problem z siedzeniem w bezruchu lub milczeniem w sytuacjach tego wymagających. Stale się spieszą się i popełniają nieostrożne błędy. Mogą zachowywać się w sposób, który przeszkadza innym, wspinać się, skakać lub biegać wtedy, kiedy nie powinny.
Impulsywność. Dzieci, które są impulsywne, działają zbyt szybko, zanim jeszcze pomyślą. Często przerywają wypowiedzi innych, są niecierpliwe i trudno jest im czekać na swoją kolej, mogą popychać lub chwytać inne osoby, mogą robić coś bez pytania o pozwolenie, zabierać przedmioty, które nie należą do nich, lub działać w sposób ryzykowny a ich reakcje emocjonalne są często zbyt intensywne w stosunku do sytuacji.
Czasami rodzice i nauczyciele zauważają objawy ADHD, gdy dziecko jest bardzo małe, ale to normalne, że małe dzieci są rozkojarzone, niespokojne, niecierpliwe lub impulsywne – nie oznacza to, że dziecko ma ADHD. Zdolność do skupienia uwagi oraz samokontroli aktywności i impulsywności rozwijają się stopniowo, w miarę jak dzieci rosną. Dzieci uczą się tych umiejętności z pomocą rodziców i nauczycieli. Jeżeli objawy utrzymują się i zaczynają powodować problemy w szkole, domu i w relacjach z przyjaciółmi, może to być ADHD.
Istnieją trzy rodzaje ADHD: z przewagą deficytu uwagi (wcześniej nazywane ADD), postać z przewagą nadaktywności i impulsywności oraz postać złożona. ADD/ADHD występuje rodzinnie. Dzieci, które mają jednego rodzica z ADHD mają ponad 50% prawdopodobieństwo zachorowania niż te, u których rodziców nie rozpoznano ADHD. ADHD to jedno z najczęstszych zaburzeń zachowania, które zdarzają się w dzieciństwie.
https://kidshealth.org/en/parents/adhd.html
Amelia miała 12 lat, kiedy się poznałyśmy. Jej matka była zaniepokojona, ponieważ Amelia miała problemy z nauką, była w szóstej klasie i na zakończenie pierwszego semestru otrzymała ocenę niedostateczną z matematyki, mimo że spędzała trzy do czterech godzin dziennie na nauce. Rodzice zdecydowali o ograniczeniu jej zajęć dodatkowych, grozili także zabraniem iPada, jeśli jej oceny się nie poprawią. Pomimo tego oceny Amelii nie poprawiły się a dziewczynka coraz bardziej wycofywała się z życia rodzinnego, ograniczała kontakty z rówieśnikami i często była podenerwowana. Po rozmowie na osobności stało się jasne, że Amelia jest zaniepokojona swoimi zmaganiami z matematyką i innymi przedmiotami a jednocześnie przygnębiona i sfrustrowana, ponieważ nie wie, jak rozwiązać problem. Powiedziała mi, że już od dawna ciężko jej było skupić się w szkole, ale była w stanie samodzielnie rozwiązywać większość zadań z matematyki w domu, aż do szóstej klasy. W dalszej rozmowie Amelia ujawniła, że nigdy nie przeczytała całego rozdziału książki i zwykle traciła zainteresowanie książką w połowie czytania. Miała również trudności z oglądaniem filmu bez wstawania wiele razy, aby robić inne rzeczy, a jej przyjaciele często oskarżali ją o przerywanie im i bycie „niegrzecznym”.
Mama Amelii otrzymała kwestionariusz i poproszono ją o jego wypełnienie w odniesieniu do córki. Poproszono również, aby ojciec Amelii wypełnił swoją kopię kwestionariusza. Wykorzystując zwrócone kwestionariusze oraz na podstawie aktualnego stanu zdrowia Amelii i wywiadu chorobowego u dziewczynki zdiagnozowano ADD.
Amelia zaczęła przyjmować leki mające poprawić zdolność koncentracji uwagi, na które zareagowała bardzo dobrze. Połączenie leków i terapii spowodowało, że Amelia poprawiła ocenę z matematyki i odnotowała znaczny wzrost poczucia własnej wartości. Jej mama z radością poinformowała, że Amelia wróciła do swojego normalnego, szczęśliwego ja i że jest dumna ze swoich lepszych wyników w szkole.