Depresja
Depresja może dotyczyć osób w każdym wieku, w tym dzieci. Chociaż dzieci naturalnie w miarę wzrostu i rozwoju przejawiają wahania nastroju depresja różni się od nich istotnie. Zaburzenie wpływa na interakcje dzieci z przyjaciółmi i rodziną, może uniemożliwić im czerpanie przyjemności ze szkoły, sportu, hobby lub innych normalnych czynności z dzieciństwa.
U dzieci depresja i lęk często idą w parze. Lęk to stan chorobowy, który powoduje uczucie strachu, paniki lub zamartwiania się w codziennych sytuacjach. Czasami depresja lub lęk u dzieci zamieniają się w „bóle wzrostowe”, bóle brzucha, będące powodem opuszczania zajęć szkolnych.
Depresja i lęk u dzieci mogą mieć wiele przyczyn, w tym:
- Używanie substancji psychoaktywnych.
- Środowisko (w tym problemy rodzinne).
- Historia rodzinna (inni członkowie rodziny chorują na depresję).
- Choroba fizyczna.
- Stresujące wydarzenia życiowe.
Objawy depresji u dzieci
Rodzice powinni zwracać uwagę na następujące objawy depresji u dzieci:
- Problemy z zachowaniem w szkole.
- Zmiany w nawykach żywieniowych lub spania.
- Uczucie smutku lub beznadziei.
- Brak zainteresowania zabawą.
- Niski poziom energii lub ogólne zmęczenie.
- Zmiany nastroju, takie jak drażliwość.
Objawy lęku u dzieci
- Zamartwianie się o przyszłość.
- Strach przed byciem z dala od rodzica.
- Fizyczne objawy paniki, takie jak pocenie się lub zawroty głowy.
- Odmowa pójścia do szkoły lub udziału w zajęciach towarzyskich.
- Martwienie się, że rodzic lub ukochana osoba może umrzeć.
Sygnały ostrzegawcze zachowań samobójczych:
- Rozważania o śmierci i umieraniu.
- Rozdawanie przedmiotów osobistych.
- Podejmowanie zachowań ryzykownych.
- Zachowania autodestrukcyjne lub samookaleczenia.
- Izolacja społeczna.
- Mówienie o samobójstwie lub braku sensu życia.
„Kuba po prostu nie jest już sobą” – powiedziała mi jego matka ze łzami w oczach, kiedy spotkaliśmy się po raz pierwszy. Kuba miał 8 lat a jego rodzina przeżyła ostatnio kilka znaczących zmian, w tym śmierć babci, która mieszkała z rodziną przez kilka ostatnich lat, przeprowadzkę do innego miasta i rozpoczęcie nauki w nowej szkole. Matka Kuby opowiedziała mi, jak od czasu przeprowadzki syn stawał się coraz bardziej drażliwy i zbuntowany. „Nic nie zrobi bez naszego zmuszania go do tego. Jest wściekły na wszystko i wszystkich. Nawet jego nowy nauczyciel wspomniał mi, że Kuba wydaje się wycofany i poirytowany. Nie wiem, co zrobić, żeby mu pomóc”.
Depresja dziecięca często objawia się w inny sposób niż depresja dorosłych. Gniew i złość jest bardzo częstym objawem. Kuba był genetyczne obciążony ryzykiem zachorowania, ponieważ jego matka i babcia cierpiały na ciężką depresję. Doświadczył również kilku znaczących stresorów środowiskowych. Kombinacja stresorów genetycznych i środowiskowych spowodowała depresję Kuby.
Połączenie leków i psychoterapii pomogło Kubie znaleźć wyjście z Epizodu depresyjnego. Świetnie zareagował na leczenie i w ciągu dwóch miesięcy jego mama z uśmiechem relacjonowała: „Kuba wrócił! Jesteśmy z niego bardzo dumni i bardzo szczęśliwi, że odzyskaliśmy naszego pełnego życia, kochającego syna”. Kontynuował przyjmowanie leków i co miesiąc spotykał się ze swoim terapeutą przez kolejne 10 miesięcy, po czym skutecznie odstawił leki, znacznie zmniejszając szanse na kolejny epizod depresyjny. Nadal co kilka miesięcy zgłasza się do swojego terapeuty, ma wielu nowych przyjaciół i cieszy się życiem.
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/14938-depression-in-children