Zaburzenia odżywiania
Zaburzenia odżywiania związane ze stresem, złymi nawykami żywieniowymi i modą żywieniową są stosunkowo częstymi problemami młodzieży. Ponadto dwa psychiatryczne zaburzenia odżywiania – Jadłowstręt psychiczny (Anorexia nervosa) i Żarłoczność psychiczna (Bulimia nervosa) nasilają się wśród nastoletnich dziewcząt i młodych kobiet i często występują w rodzinach. Te dwa zaburzenia odżywiania występują również u chłopców, ale znacznie rzadziej.
Rodzice często zastanawiają się, jak rozpoznać objawy jadłowstrętu psychicznego i bulimii. Zaburzenia te charakteryzują się zaabsorbowaniem jedzeniem i zniekształceniem obrazu ciała. Niestety, wielu nastolatków ukrywa te poważne, a czasem śmiertelne zaburzenia przed swoimi rodzinami i przyjaciółmi.
Objawy i oznaki ostrzegawcze jadłowstrętu psychicznego i bulimii obejmują:
- Nastolatek z Jadłowstrętem psychicznym jest typowo kobietą, perfekcjonistką, odnoszącą sukcesy w szkole. Jednocześnie cierpi na niską samoocenę irracjonalnie wierząc, że jest gruba, niezależnie od tego, jak bardzo jest chuda. Desperacko potrzebując poczucia panowania nad swoim życiem nastolatka z jadłowstrętem psychicznym doświadcza poczucia kontroli tylko wtedy, gdy mówi „nie” normalnym potrzebom żywieniowym swojego ciała. W nieustannym dążeniu do bycia szczupłą głodzi się często doprowadzając do poważnego uszkodzenia ciała, a w nielicznych przypadkach do śmierci.
- Objawy Bulimii zwykle różnią się od objawów jadłowstrętu psychicznego. Osoba cierpiąca na bulimię objada się dużymi ilościami wysokokalorycznego jedzenia i/lub oczyszcza organizm z nadmiaru kalorii przez wywołane przez siebie wymioty, ekstremalne ćwiczenia fizyczne lub stosowanie środków przeczyszczających. Objadanie się może przeplatać się z surową dietą, powodując dramatyczne wahania masy ciała. Nastolatkowie mogą próbować ukrywać prowokowanie wymiotów za pomocą bieżącej wody, spędzając dużo czasu w łazience. Częste wymioty mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia fizycznego pacjenta, w tym odwodnienie, zaburzenia równowagi hormonalnej, elektrolitowej i uszkodzenie ważnych narządów.
Dzięki kompleksowemu leczeniu większość dzieci i nastolatków może wyzdrowieć z zaburzeń odżywiania. Leczenie zaburzeń odżywiania zwykle wymaga podejścia zespołowego, obejmującego terapię indywidualną, terapię rodzinną, współpracę z lekarzem pierwszego kontaktu, pracę z dietetykiem oraz farmakoterapię. Wiele dzieci i nastolatków poza zaburzeniami odżywiania cierpi również na inne problemy, w tym depresję, zaburzenia lękowe i nadużywanie substancji. Ważne jest, aby rozpoznać i uzyskać odpowiednie leczenie również w przypadku tych problemów.
Badania pokazują, że wczesne rozpoznanie i rozpoczęcie leczenia prowadzi do korzystniejszych wyników. Rodzice, którzy zauważą u nastolatków objawy anoreksji lub bulimii, powinni niezwłocznie zwrócić się do lekarza.
https://www.aacap.org/AACAP/Families_and_Youth/Facts_for_Families/FFF-Guide/Teenagers-With-Eating-Disorders-002.aspx
Laura miała 14 lat, była bardzo chuda, bardzo blada i mówiła cichym, miękkim głosem. Jej matka wyjaśniła mi, że kilka miesięcy wcześniej Laura zasłabła w szkole a szkolna pielęgniarka wezwała karetkę do jej córki. W szpitalu ustalono, że Laura zemdlała z powodu niskiego poziomu cukru we krwi i została skierowana do endokrynologa. Endokrynolog skierował ją do dietetyka, a dietetyk do psychiatry.
Laura powiedziała mi, że wszystko jest „w porządku”. Wyjaśniła, że po prostu nie lubi jeść wielu pokarmów i wolałaby „nie przytyć”. Powiedziała, że codziennie liczy kalorie i nie pozwala sobie spożywać więcej niż 500 kalorii dziennie. Nastolatek w jej wieku potrzebuje około 1800-2000 kalorii dziennie, aby być zdrowym, więc było to bardzo niepokojące. Waga Laury była znacznie poniżej normy dla dzieci w jej wieku i wzroście, chociaż ona powiedziała mi, że ta informacja jest dla niej „nieistotna”. Powiedziała również, że w rzadkich przypadkach, gdy „sobie folgowała” i spożywała ponad 500 kalorii dziennie, biegała 2-3 km, aby „to spalić”.
Laura cierpiała na zaburzenia odżywiania zwane Jadłowstrętem psychicznym. Nie zgodziła się z tą diagnozą, ale po dalszych namowach matki zgodziła się zgłosić do ośrodka zajmującego się terapią nastolatków z zaburzeniami odżywiania.
Laura skorzystała też z leków, które pomogły zapanować nad jej chęcią zagłodzenia się i poprawić jej nastrój. W końcu zaczęła przybierać na wadze i po około 6 miesiącach leczenia osiągnęła prawidłową masę ciała. Dzięki kompleksowemu wsparciu była w stanie wyzdrowieć z zaburzeń odżywiania. Powiedziała mi: „Nie było łatwo, ale jestem teraz zdrowa I nie mam już obsesji na punkcie jedzenia i mojej wagi. Mam czas i energię, aby skupić się na innych rzeczach, które lubię i to jest super”.